Ο ΡΟΥΚΕΤΑΝΘΡΩΠΟΣ ( Η ιστορία του πρώτου αστροναύτη της Κίνας)

Το ταξίδι μου διήρκησε πολύ λιγότερο απ’ όσο είχα υπολογίσει. Δεν περίμενα ότι η σελήνη θα βρισκόταν τόσο κοντά. Όταν την έβλεπα κάθε βράδυ από το παράθυρό μου, πότε λευκή και πότε στις αποχρώσεις της ώχρας, να λάμπει καταμεσής του έναστρου ουρανού της Κίνας, νόμισα πως θα χρειαζόμουν τουλάχιστον μερικές ώρες ταξίδι, και εγώ έφτασα εδώ μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα. Το όχημά μου προσεδαφίστηκε πριν από λίγο επάνω στην επιφάνεια της, σηκώνοντας τόνους σκόνης. Ακόμη δεν έχω καταφέρει να δω ξεκάθαρα το τοπίο γύρω μου, μα είμαι σίγουρος πως έχω βρεθεί στο σωστό πλανήτη. Στη σελήνη, στο μέρος που ονειρευόμουν από παιδί.

Το όνομα μου είναι Γουάν Χου και στη γη ήμουν αξιωματούχος, ένας άνθρωπος με κύρος, όμως κανένα αξίωμα και καμία γήινη ενασχόληση δεν κατάφερε ποτέ να με ευχαριστήσει. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουν ένας κλασσικός ονειροπόλος. Μπορεί το σώμα μου να βρισκόταν στην Κίνα, μα ο νους μου ταξίδευε σε άλλα, μακρινά μέρη, και πιο συγκεκριμένα στο διάστημα. Το να επισκεφτώ τη σελήνη ήταν πάντα ο μοναδικός μου στόχος, η επιθυμία που πάντα έβραζε μέσα μου. Κάθε φορά που βράδιαζε, και εκείνη εμφανιζόταν στον ουρανό, την έβλεπα και χαμογελούσα. Να, αυτό εκεί είναι το σπίτι μου, σκεφτόμουν, και της έδινα την υπόσχεση πως κάποια μέρα θα γυρίσω εκεί. Πώς κάποτε θα έβρισκα τον τρόπο να την επισκεφτώ.

Πέρασα αρκετά χρόνια βυθισμένος στις σκέψεις, ψάχνοντας τον κατάλληλο τρόπο για να εκτοξευθώ προς το διάστημα, μα δυστυχώς κανένα από τα μέσα που είχα τότε στα χέρια μου δεν ήταν ικανό να εκπληρώσει αυτή μου την επιθυμία. Η λαχτάρα μου όμως για αυτό το ταξίδι ήταν τόσο μεγάλη, και η επιμονή μου τόσο έντονη, που τίποτε δεν μπόρεσε να με σταματήσει από το να συνεχίσω να ψάχνω.

Τελικά, ανακάλυψα πώς το καταλληλότερο μέσον βρισκόταν όλα αυτά τα χρόνια μπροστά στα μάτια μου, μα ποτέ ως τότε δεν μου είχε περάσει από το μυαλό η ιδέα να το χρησιμοποιήσω. Με τις κατάλληλες τροποποιήσεις, η ψάθινη πολυθρόνα που βρισκόταν το σαλόνι μου, θα γινόταν το όχημα που θα με μετέφερε μακριά από τη γη. Και έτσι και έγινε.

Διέταξα τους υπηρέτες μου να γεμίσουν με πυρίτιδα σαράντα επτά καλάμια μπαμπού. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου αυτός ήταν ο σωστός αριθμός. Έπειτα, τους είπα να τα δέσουν γύρω από τη πολυθρόνα. Καθώς εκείνοι εκτελούσαν τις διαταγές μου, εγώ ετοιμαζόμουν για το ταξίδι των ονείρων μου. Φόρεσα τα καλύτερα ρούχα που είχα στη ντουλάπα μου. Την γιορτινή μου αμφίεση. Περίμενα άλλωστε εκείνη τη στιγμή όλη μου τη ζωή. Ο ενθουσιασμός μου ήταν απερίγραπτος. Το πρόσωπο μου έλαμπε από λαχτάρα, ενώ η καρδιά μου σφυροκοπούσε μέσα στο στήθος μου από την αγωνία. Για κανένα άλλο γεγονός της ζωής μου δεν είχα ετοιμαστεί με τόση χαρά.

Μόλις οι υπηρέτες ολοκλήρωσαν το πρωτοποριακό μου όχημα, κάθισα επάνω του και διέταξα να με δέσουν. Έπειτα, με μετέφεραν στην αυλή για την απογείωση. Το σχέδιο μου ήταν άψογο. Δεν αμφέβαλλα ούτε ένα δευτερόλεπτο για την επιτυχία του. Το ταξίδι μου θα ξεκινούσε σε μερικά λεπτά.

Με περίσσιο ενθουσιασμό και ανυπομονησία, διέταξα να ανάψουν τα φυτίλια των αυτοσχέδιων δυναμιτών. Μόλις τελείωσαν την αποστολή που τους είχα θέσει, απομακρύνθηκαν από την αυλή, επιστρέφοντας πίσω στις συνηθισμένες δουλειές τους. Εγώ ξεκίνησα να μετράω από μέσα μου αντίστροφα. Πέντε, τέσσερα, τρία, δύο, ένα… και τότε, ένας δυνατός κρότος ακούστηκε. Η εκτόξευση μου ήταν επιτυχής. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, βρέθηκα εδώ, στη Σελήνη, στον πιο αγαπημένο προορισμό μου.

Η σκόνη γύρω μου συνεχίζει να κρατά θολό το τοπίο και να περιορίζει την όραση μου, μα είμαι σίγουρος πως έχω φτάσει. Είμαι βέβαιος, πως το λευκό σύννεφο που με περικλείει αποτελείται από σωματίδια σεληνιακού εδάφους. Από αυτή τη μέρα και μέχρι το τέλος της ζωής μου, το σπίτι μου θα βρίσκεται εδώ, στη Σελήνη, στο δορυφόρο της γης, στον πλανήτη των ονείρων μου.

 

*Σύμφωνα με έναν κινέζικο θρύλο, μερικούς αιώνες πριν, ένας κινέζος αξιωματούχους, ο Γουάν Χου, επιχείρησε να ταξιδέψει στο φεγγάρι. Το διαστημόπλοιο του, δεν ήταν άλλο από μια ψάθινη πολυθρόνα ζωσμένη με αυτοσχέδιες ρουκέτες. Μόλις τα φυτίλια κάηκαν, μια τρομακτική έκρηξη ακολούθησε. Όταν όμως ο καπνός καθάρισε, ο Γουάν είχε εξαφανιστεί, μαζί και η πολυθρόνα του.

Μερικούς αιώνες μετά το ταξίδι του Γουάν, μια τηλεοπτική εκπομπή αποφάσισε να αναδημιουργήσει την πρωτοποριακή αυτή πτήση, με σκοπό την αναζήτηση μιας απάντησης στο μυστήριο. Για το πείραμα αυτό χρησιμοποιήθηκε ένα ανδρείκελο δοκιμών. Το ανδρείκελο και η πολυθρόνα εξαφανίστηκαν μετά από τη μεγάλη έκρηξη που προκλήθηκε, όμως έπειτα από προσεκτική έρευνα, εντοπίστηκαν καμένα απομεινάρια και των δύο γύρω από την πίστα εκτόξευσης.

 

Επιτρέπεται η ηλεκτρονική αναδημοσίευση μόνο εφόσον αναδημοσιευτεί το πλήρες κείμενο, με ξεκάθαρη απόδοση στη συγγραφέα Μαρία Ρεβύθη, μαζί με σύνδεσμο στην παρούσα σελίδα. Απαγορεύεται κάθε είδους έντυπη αναδημοσίευση. Σε αντίθετη περίπτωση, θα υπάρχουν κυρώσεις σύμφωνα με τον Νόμο 121/1993.